Auteur: Lumael

Geplaatst op

Je merkbeleving versterken door events

Events zijn voor mij dé manier om merken positief in de schijnwerpers te zetten. Of het nou een bouw-gerelateerde organisatie is of een attractie, je merkbeleving versterk je met events. Als je maar goed nadenkt over je doel en doelgroep en het eventthema consequent doorvoert in je communicatiecampagne.  

Na mijn studie communicatiekunde ging ik bij grootbeeldfilmtheater Omniversum werken. Daar heb ik menige ‘special events’ mogen organiseren van bedrijven die Omniversum afhuurden. Vooral de bijeenkomst van ING ‘Samen naar de top’ zal ik nooit vergeten en niet alleen omdat het op 9-11-2001 plaatsvond. Alles klopte: de presentatie van wijlen Marc Cornelissen die zijn ervaringen als bergbeklimmer deelde in combinatie met de grootbeeldfilm Everest, maar ook de uitnodiging, alle PowerPoint-slides en visuals in de foyer die eenduidig ‘Samen naar de top’ uitstraalden. De communicatie eromheen bekrachtigde de doelstelling van het event.

Inmiddels heb ik voor verschillende opdrachtgevers de communicatie rondom vakbeurzen, co-creatiebijeenkomsten en events verzorgd. Van uitnodiging tot wervingscampagne en verslaglegging. Uitgangspunt was voor mij altijd dat er een thema werd bepaald in lijn met het doel van het event, doorvertaald in een aansprekend beeld met slogan. Dat vormde de basis voor alle communicatie-uitingen, maar ook bood het haakjes voor de organisatie van het event. Keuzes voor dresscode, catering, versiering e.d. waren makkelijker te maken.

Mijn broer gaat 4-4-2024 trouwen en ik heb de eer ceremoniemeester te zijn. Ik vroeg het aanstaande bruidspaar na te denken over een thema en een moodboard te maken. Kozen ze voor felle kleuren of pastel, voor bloemen of ballonnen, romantisch of stoer? Voor mij logische vragen, maar voor hen ging er maanden bedenktijd overheen. Toen ik uiteindelijk de suggestie deed om ‘de liefde, de lente en het leven te vieren’ was de kaart snel ontworpen en de keuze voor bloemen en kleuren snel gemaakt. Op naar 4 april!

Een event moet in mijn ogen onderdeel uitmaken van je totale communicatiemix. Iets ervaren beklijft nou eenmaal beter dan alleen iets lezen of zien (met dank aan Confucius voor zijn uitspraak). Als je vooraf maar goed nadenkt waar jouw merk voor staat, welke boodschap je wil meegeven aan je doelgroep en welk gevoel je wil creëren, dan komt het wel goed met de organisatie van je event. Ik denk graag met je mee over welk type event bijdraagt aan je merkbeleving en de communicatie eromheen!

Referenties: openingen vakbeurzen Europort en InfraTech, co-creatiesessies Toekomst van de Noordersluis (De Bouwcampus), BTIC on tour en BTIC Talks (BTIC), Kick it! (TKI Bouw en Techniek), Dag van de Kwaliteitsborging – Klaar voor kwaliteit (VKBN), Jaarevents van Platform CB’23, Jaarcongres NLIngenieurs – Reageren op de toekomstige leefomgeving.

Geplaatst op

Mijn portfolio – Wat doe ik zoal?

Ik kreeg een aanvraag om een organisatie te helpen bij het verfijnen van een gemeentebeleidsplan. Of ik daar al ervaring mee had. Nee, dat niet, maar ik weet wel hoe ik bestaande informatie goed kan ordenen, tot de kern brengen en er een eenduidige schrijfwijze van maken. Of ik wat van mijn werk kon laten zien. Ja, natuurlijk kon ik dat! Ik zette een en ander op een rij en was best trots. Wat een variëteit aan opdrachten! Tijd om het ook hier op mijn site te delen!

Positionering van een nieuw merk en communicatiemiddelen ontwikkelen in die stijl
Veiligheid in de Bouw. Huisstijl ontwikkeld, alle teksten geschreven voor de website en van elke werkgroep een visualisatie van hun belangrijkste opbrengst (zie deze van Regie op Veiligheid ). Ook heb ik de conferentie georganiseerd en het videoverslag begeleidt.

TKI Bouw en Techniek. Ik heb de overgang van BTIC naar TKI Bouw en Techniek begeleid; de huisstijlontwikkeling, alle communicatiemiddelen, websiteteksten en nieuwsbrieven. In april heb ik het event Kick it! georganiseerd met eigen logo, animatie en invulling van het programma.

De Bouwcampus. De merkstrategie en briefing voor de nieuwe huisstijl opgesteld en doorvertaling van de huisstijl in middelen en teksten uitgevoerd. Ik heb drie jaar de nieuwsbrieven, eventverslagen en promotie verzorgd.

Platform CB’23. Vanaf de start in 2018 ben ik betrokken. Ik heb de huisstijl laten ontwikkelen en de afgelopen jaren de LinkedIn-pagina beheerd en alle nieuwsbrieven, video’s, animaties en andere middelen gemaakt. Daarnaast heb ik jaarlijks het event georganiseerd met ook twee online edities vanwege corona.

Werken voor merken
Eo Wijersprijsvraag. De laatste twee maanden van de prijsvraag heb ik toegewerkt naar de finale in oktober ’23. Ik verzorgde de communicatie (website, nieuwsbrieven en persberichtgeving) en organiseerde de finalebijeenkomst. Ook heb ik redactie gedaan op deze publicatie.

NLingenieurs: Ik verrichtte twee dagen per week communicatiewerkzaamheden, verspreid over de week. Daarnaast heb ik de totstandkoming van de publicatie Veranderen Vraagt Lef begeleid. Hier had ik een tekstschrijver voor ingehuurd en een redactieraad. Ik heb het proces begeleid, de tekst geredigeerd en laten vormgeven.  

Informatie aansprekend ordenen
Voor Miriam Notten van La Red, gespecialiseerd in Netwerkend werken, heb ik een template opgesteld voor rapportages; vanuit brokken uit offertes een basis gemaakt die zij vervolgens alleen op de klant hoeft aan te passen. Daarnaast heb ik haar boekje over Netwerkrecruitment geredigeerd en heb ik op basis van haar info uit verschillende bronnen het boekje over Organisatienetwerken geschreven.

TNO: voor het IEBB-consortium heb ik een programma-opzet terug gebracht tot een visualisatie volgens het innovatie-ecosysteem. Ik heb de kern gedestilleerd en geschakeld met een vormgever die er een mooie factsheet van heeft gemaakt. In latere stadia zijn we de opbrengsten ook gaan visualiseren.

PS: ik kreeg de opdracht 🙂
Heb jij een communicatievraagstuk waar ik je bij kan helpen? Mail naar connie@lumael.nl

Geplaatst op

Onzichtbare held

Naast mijn freelance communicatieopdrachten heb ik de leukste vrijwilligersbaan van Nederland: luisterboeken inspreken voor virtueel beperkten. Omdat het als cruciale functie wordt bestempeld, kon ik in 2021 bijna wekelijks naar de studio van Dedicon en kon ik vlak voor het einde van het jaar nog een boek afronden. Toch maar mooi 7 nieuwe luisterboeken die in de collectie zijn opgenomen. Mijn favoriet is het jeugdboek Woeker een invasie van enorme, bizar enge planten. Megaspannend! Het wachten is op deel 2 dat ik hopelijk ook mag inspreken. Blij dat ik zo een steentje kan bijdragen als vrijwilliger!

Geplaatst op

Het belang van sociaal kapitaal

Afgelopen jaar heb ik via mijn netwerk de mooie opdracht gekregen om een template te creëren voor rapportages van netwerkanalyses. Karin, met wie ik samen had gewerkt voor het VNG, beval mij aan bij Miriam Notten van la Red. We hadden meteen een klik en na één gesprek mocht ik aan de slag. Met plezier en naar tevredenheid! Miriam belt me nu af en toe voor een opdracht waarvan ik denk ‘waarom klop je daar nu bij mij voor aan?’. Haar antwoord: ‘omdat je een goed stel hersenen hebt en weet hoe je informatie kunt ordenen.’ Dan heeft mijn analytische, universitaire achtergrond toch nut gehad 😉

Op 18 mei ’21 werd Miriam geïnterviewd in het programma De Uitdaging van New Business Radio. In de context van open hiring – niet alleen kijken naar het verleden qua kennis en ervaring, maar naar wat iemand kan toevoegen – noemde Miriam mij met naam en toenaam. Miriam: “Ik moet een goed gevoel hebben bij mensen. Daarom stelde ik mensen die mij goed kennen de vraag: wie kent iemand die rapporten kan schrijven? Karin zei toen ‘Ik weet iemand: Connie’. We hebben 1x gevideobeld en dat was het. Ik had er een goed gevoel bij, dus gaan met die banaan! Ik wist dat het schip niet ging stranden, want het is iemand die meteen de goede vragen stelde en mij uitdaagde. Dat is precies wat ik nodig heb!’

Luister het hele interview met Miriam Notten en Kristel Groenenboom die sinds haar 23e een miljoenenbedrijf runt dat containers bouwt. Vanaf circa 18.06 seconde hoor je ‘mijn’ fragment.

Geplaatst op

Promopraatje voor het communicatievak

Een vriendin van mij is docent commerciële economie aan de Hanze Hogeschool in Groningen. Om haar eerstejaarsstudenten een indruk te geven van het communicatievak heeft ze mij via Zoom geïnterviewd. Het filmpje geeft een aardige indruk van wat ik als communicatiemanager zoal doe, welke kwaliteiten je in mijn ogen moet hebben als je voor dit vak kiest en ik vertel over een leuke communicatiecasus. Altijd gek om jezelf terug te zien, maar ik denk dat ik hiermee best wat nieuwe aanwas heb gecreëerd.

Bekijk hier het interview.

Geplaatst op

Roker als boegbeeld anti-rookbeleid

VV Wilhelmus is sinds 1 januari rookvrij! Om deze boodschap goed te laten landen, heb ik samen met het bestuur een campagne opgezet. Eerst alle leden en stakeholders geïnformeerd met een mailing, daarna een persbericht verzonden, posters opgehangen op de club en een filmpje verspreid op sociale media van een eerste selectiespeler die rookt én het rookvrijbeleid steunt. Een betere boodschapper kun je niet hebben! De reacties zijn positief en rokers houden zich netjes aan het nieuwe beleid. Mochten er toch mensen roken langs de lijn, dan krijgen ze een pakje kauwgom waarop rookplekken uit het zicht van kinderen staan aangegeven. Samen op weg naar een rookvrije generatie!

Poster met QR-code naar het filmpje en stickers voor de kauwgompakjes
Geplaatst op

‘Tarfufo di Pizzo’ van Enrico

Hoe een reclamebord een ‘must try’ uitwerking kan hebben

Afgelopen meivakantie was ik met mijn gezin twee weken in Calabrië, Italië. Ons appartement zat in een buitenwijk van het plaatsje Pizzo. Voor de boodschappen, om uit eten te gaan of als doorgaande route naar een ander dorp kwamen we telkens langs dezelfde weg. En telkens langs dezelfde reclameborden. Noem het beroepsdeformatie, maar ik zie deze. Altijd. En het werkt. Bij mij in ieder geval wel.

Geen idee of het klopt, maar ik denk nu dat het merk Fabrizio het enige mineraalwater is dat in deze regio geschonken wordt. Dat denk ik na zeker tien reclameborden op rij gezien te hebben van dit merk. Ook weet ik dat er een wellness centrum in de buurt is waar je kunt ontspannen. De dame op de foto ziet er in ieder geval heel relaxt uit. “Daar is die dame weer”, zegt inmiddels ook mijn zoon. Maar wat toch het meest blijft hangen, is ‘Tartufo di Pizzo’. Niet alleen omdat er een afbeelding van ijs op het reclamebord staat dat er heerlijk uit ziet, maar ook door de woorden ‘di Pizzo’, ‘originale’ en ‘di Enrico’. Ik stel me voor dat dit ijs alleen in Pizzo bereid wordt door een Italiaanse ijsmaker, Enrico, die de hele dag ambachtelijke tartufo’s aan het maken is. Die moet ik proeven!

Onder het mom van ‘de kinderen willen graag een ijsje’, gingen we daarom naar het centrale plein van het stadje waar allerlei ijszaken verzameld zijn. De een riep nog enthousiaster ‘bon giorno’ dan de ander om te zorgen dat we op zijn terras zouden plaatsnemen. Ik scande snel de namen van de ijszaken en kwam tot de ontdekking dat hier helemaal geen ‘Enrico’ was! Ik was werkelijk teleurgesteld, ook al was de tartufo van Antica Gelateria Belvedere die zei dat hij ‘de beste van Pizzo had’, heerlijk.

Onderweg terug naar het appartement keek ik nog eens goed naar het reclamebord en wat bleek, er stond ‘300 meter’ op vermeld met een pijl naar een klein straatje. Aha! Enrico zit op een afgelegen plek. Vandaar het reclamebord; het functioneert ook als bewegwijzering! De volgende keer dat we een ijsje wilden, gaf ik, heel nonchalant, aan dat ‘er hier rechts volgens mij een ijszaak zit’ en ‘lekker dichtbij, dan hoeven we het centrum niet in’. Na eerst te ver doorgereden te zijn, het was namelijk maar ‘na 50 meter rechts’, parkeerden we dan eindelijk voor de deur van Gelateria Enrico.

Het bleek een enorm grote ijszaak te zijn vlakbij een openbaar strand. In het voorseizoen was hier geen toerist te bekennen, maar in het hoogseizoen stoppen hier ongetwijfeld ‘spontaan’ allemaal bussen met toeristen. De uitstalling van souvenirs getuigden hiervan. De tartufo was echt lekker, we werden prima geholpen door een jongere variant dan de Enrico die ik in mijn hoofd had en we ontdekten ook nog eens een leuk strand. En toch had ik een kleine bijsmaak. Want ik was er ingetuind. Ik geloofde echt dat dit de beste ijszaak van Pizzo was. Later zag ik op Tripadvisor dat de ijszaak in het centrum een iets hogere beoordeling krijgt dan Enrico, dat maakte de bijsmaak nog wat sterker.

Mijn conclusie: reclameborden langs de weg werken. Ook in een klein dorpje in Italië. Als er maar de juiste doelgroep voorbijrijdt voor jouw merk. In dit geval heel helder: toeristen die zin hebben in ijs en die er zelfs, zoals ik, voor willen omrijden omdat het dé specialiteit van het dorp is. Of het nou 300 meter of maar 50 meter rijden is, dat kan signore Enrico nog wat beter op zijn reclamebord vermelden.

De beruchte Tartufo di Pizzo

Geplaatst op

Communicatietakken zoeken in een databos

Op 13 en 14 december jl. deed ik mee aan een Communicatie Challenge. In een team van twee communicatieprofessionals en twee Business studenten van de hogeschool gingen we aan de slag met een communicatiecase. Thema: communicatie driven by data. Oftewel, hoe kan je als communicatiealfa al die bètadata beter integreren in je communicatieplannen? Ik kon vroeger al niet zo goed kiezen of ik nou een alfa of bèta was; ik had niet alleen Frans en Latijn in mijn pakket, maar ook Natuurkunde en Wiskunde B. Tijdens deze Challenge werd het nog een keer bevestigd: ik verzuip in data, maar vind het ook heerlijk om er logische verbindingen mee te maken. Ik zal dus wel een gamma zijn.

Direct na het kennismaken met de andere teamleden kwam ik al tot een confronterende ontdekking: ik ben nog zó 2017 gehecht aan papier… Ik was de enige die geen laptop had meegenomen. Stond er dan ergens dat je die mee moest nemen? Nee, maar wel ‘dingen die je denkt nodig te zullen hebben’. Ik had braaf pen en papier bij me. Voor het maken van aantekeningen. Maar we gingen met data aan de slag en tja, die staan online en die moet je dus ook online opzoeken. Natuurlijk!

Het fijne aan deze ontdekking was dan wel weer dat ik automatisch in een soort verbindende, coördinerende rol terechtkwam. Mijn teamleden doken in alle rapporten, statistieken en beleidsstukken om informatie boven tafel te krijgen. Ik schreef de relevante info op. Op papier. Ik zag discrepanties en overeenkomsten in de data en kreeg zo een helder beeld van wat belangrijke data waren en welke info nog ontbrak. Zo kon ik de anderen weer ‘aan het werk’ zetten om op zoek te gaan naar nieuwe data.

Ik had er serieus niet aan moeten denken dat ik zelf die rapporten had moeten scannen op relevante info. Dat is immers iets dat ik niet snel kan. Ik absorbeer namelijk data. Als ik begin met lezen, dan moet ik het ook tot het einde doornemen. Dat moet. Bijna dwangmatig. Want stel je voor dat er iets in staat wat ik anders over het hoofd had gezien? Ik heb bovendien een brede interesse. Daarom lees ik bijvoorbeeld geen kranten. Het blijft niet bij alleen koppen snellen, ik wil meestal het hele artikel lezen, puur uit interesse. Zo kan ik een halve dag doen over een krantje lezen. Reken maar uit hoe lang ik over een beleidsstuk van 100 pagina’s zou doen.

Deze Communicatie Challenge was voor mij een goede eyeopener. Ja, data is superbelangrijk voor een goede probleemanalyse en je kunt er tot betere communicatieoplossingen mee komen. Het analyseren van data gaat mij bovendien goed af. Maar in een uur tijd data doorspitten op relevantie laat ik liever aan anderen over. Aan echte data-analisten bijvoorbeeld of aan de Business studenten uit mijn team die door een website scrollen in een tempo waarmee ik ongeveer de kop en introtekst gelezen heb. Het was een mooi samenspel en dag twee gaven we als team een toffe presentatie van ons idee. We wisten door al die databomen toch een mooi communicatiebos te vinden!

Bekijk hier onze creatieve, snel geproduceerde presentatievideo van het idee om met behulp van data de verkeersveiligheid in de regio Haarlemmermeer te vergroten.

Geplaatst op

Mijn visitekaartje afgeven

Nadat ik mijn bedrijfsnaam Lumael Communicatie bedacht had en een passend logo had laten ontwerpen door Elles Kruip van Sirene Ontwerpers (dankjewel!), was de vervolgstap om een visitekaartje te laten maken. Nu denk je misschien: waarom heb je nog een visitekaartje nodig? Je website is je belangrijkste promotiemiddel en LinkedIn is voldoende als ‘digitale kaartenbak’. Geen papierverspilling, geen drukkosten, geen gedoe. Daar denk ik dus heel anders over. Mijn eigen bedrijf, daar hóórt een visitekaartje bij! En nog een mooie ook, want ik wil hier letterlijk ‘mijn visitekaartje mee afgeven’.

Ik weet nog goed dat ik op reis was in Japan met Friso. Toen we in Tokyo voor het hek van het koninklijk paleis aan het dralen waren, kwam er een man op ons af. Hij zocht contact, maar aangezien mijn Japans niet verder reikte dan ‘konnichiwa’ en ‘arigato’, hield het al snel op met een goede conversatie. De man pakte toen een visitekaartjeshouder, pakte er een kaartje uit en overhandigde die formeel aan mij: met twee handen vasthoudend, duimen aan de bovenkant en er een buiging bij makend. Ik heb het kaartje aangepakt – achteraf gezien heel slordig met een hand – en heb maar een beetje sullig wat knikjes teruggegeven. Geen idee wat deze man voor mij als toerist kon betekenen; als hij reisleider was geweest, had hij me op zijn minst in het Engels kunnen aanspreken. Toch heb ik het kaartje bewaard, als souvenir. Voor als ik ooit nog eens terug ga naar Japan en iemand zoek die ik ‘ken’.

Nu weet ik ook wel dat het er in Japan heel formeel aan toe gaat en dat er in Nederland lang niet zo’n ritueel aan visitekaartjes uitwisselen hangt. Hooguit bij een bijeenkomst met meerdere onbekenden, dan voelt het vaak als een kwartetspelletje als iedereen zijn visitekaartje ronddeelt. Toch is het altijd een fijn moment bij een eerste kennismaking: ‘Wacht, ik geef je mijn visitekaartje, wellicht kunnen we iets voor elkaar betekenen.’ De ander kijkt dan naar de vorm, de kleur en het soort papier van het kaartje en meestal komt er wel een vraag naar aanleiding van de bedrijfsnaam, slogan of andere info die erop staat. ‘Wat is die S?’ ‘Aha, het Skype-logo, dat kende ik niet.’ Jaja, je kunt me ook via Skype bereiken

Ik had Elles mijn gegevens doorgegeven voor op het visitekaartje en toen trots het eerste ontwerp naar een vriendin toegestuurd. ‘Wauw, Con, dat ziet er echt top uit! Maar eh… waarom zet je eigenlijk je huisadres erop? Je gaat toch geen opdrachtgevers aan huis ontvangen? En waarom zet je je doctorandustitel erbij? Is dat niet een beetje pocherig?’ Kijk, aan die feedback had ik nog eens wat! Er volgde een aangepaste versie en toen stelde Elles een ontwerpgrapje voor de achterkant voor: ‘Elk kaartje bevat een vierde deel van je logo. Als je dus vier kaartjes bij elkaar legt, dan heb je je complete logo.’ Je geeft natuurlijk nooit iemand vier visitekaartjes, maar het idee dat relaties van mij ooit samenkomen en dan een kwartet kunnen vormen, is toch geniaal!

Wil je ook bij de Lumael-club horen die mijn visitekaartje heeft? Let’s meet!

Achterkantvisitekaartje_LumaelCommunicatie
Achterkant van 4 visitekaartjes